Mocna stawka biegaczek i biegaczy z kilkunastu krajów wystartowało w 11. edycji OMV Petrom Bucharest Half Marathon. W ramach półmaratonu rozgrywane były Mistrzostwa Rumunii. Na starcie stanęła też liczna reprezentacja zagranicznego Polskiego Kontyngentu Wojskowego R10.
Meta znajdowała się w najbardziej spektakularnym miejscu stolicy Bukaresztu przed siedzibą Parlamentu, drugim największym budynkiem urzędowym na świecie po Pentagonie (więcej szczegółów poniżej relacji). Biegacze mieli do pokonania trasę, która wiodła m.in. w pobliżu Ambasady RP, Łuku Triumfalnego i Ateneum Rumuńskiego. Pierwsze 10 kilometrów półmaratonu przebiegało w starszej części stolicy Rumunii, a kolejna połowa wiodła głównym bulwarem przed Parlamentem. Uczestnicy biegu przekonali się, że obecna zabudowa nie nawiązuje do historii powstania miasta. Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z roku 1459, a status stolicy kraju Bukareszt uzyskał w 1862 r. W okresie międzywojennym Bukareszt uzyskał przydomek Małego Paryża (Micul Paris). Czasy komunizmu i ich bezlitosny dyktator Ceaușescu zniszczyły bezpowrotnie wizerunek Micul Paris.
Czołówka biegaczy miała czas na poznanie atrakcji dopiero po biegu, ponieważ już od początku narzucone zostało mocne tempo. Odczuli je także amatorzy, którzy byli kolejnymi „wagonikami” w ekspresowym półmaratonie.
Zwyciężył 28-letni reprezentant Afryki Panuel Mkungo (01:02:28), na drugim miejscu finiszował Kakisa Hailu Million (01:02:47), a na trzecim Paul Tiongik (01:02:48).
W znakomitym czasie wśród kobiet zwyciężyła Cavaline Nahimana (01:11:33), wyprzedzając o trzy sekundy Arado Teklee Gulume (01:11:36) oraz o prawie minutę Belay Addisalem Tegegn (01:12:32). Mistrzem Rumunii został Alexandru Nicolae Soare (01:03:27), a najszybszą Rumunką Madalina Monica Florea ()1:14:35). Najstarszy uczestnik 75-letni Constantin Costache pokonał wymagającą trasę w czasie 02:11:53
W Bukareszcie wystartowała 30-osobowa reprezentacja Polskiego Kontyngentu Wojskowego #R10. Pierwsze miejsce w stawce PKW wywalczył Przemysław Walewski (1:25:12), który uplasował się także na 3. miejscu w kategorii wiekowej.
Warto wiedzieć:
Parlament w Bukareszcie potocznie nazywany jest Pałacem. Posiada około 1100 pomieszczeń, w 440 z nich mieszczą się biura, ponadto znajduje się tu trzydzieści wielofunkcyjnych sal, cztery restauracje, trzy biblioteki, dwa parkingi podziemne, jedna sala koncertowa.
W 1989 koszt budowy oszacowano na 1,75 miliardów dolarów amerykańskich, w roku 2006 wartość wszystkich prac wzrosła do 3 miliardów euro. Pałac posiada dwanaście nadziemnych kondygnacji, pod ziemią znajduje się osiem poziomów, z których cztery wciąż nie są wdrożone do eksploatacji. Rozpoczęcie budowy pałacu wymagało rozbiórki około 7 km² centrum starego miasta i przesiedlenia około 40 tys. ludzi z terenu planowanej budowy. Wyburzenia rozpoczęto w 1980 r., objęły one kilka kwartałów kamienic oraz kilkanaście budynków sakralnych – pretekstem do wyburzeń było trzęsienie ziemi w Bukareszcie w 1977 r. Projekt obejmował wzniesienie monumentalnej dzielnicy rządowej, na którą oprócz pałacu miały składać się m.in. Ministerstwo Obrony Narodowej, Rumuńska Akademia Nauk, Hotel Marriott oraz szeroki „Bulwar Zwycięstwa Socjalizmu”. Budowę pałacu rozpoczęto w 1983 r., nadzorował ją sztab 700 architektów i 20 tys. robotników.
Po rewolucji ustrojowej w Rumunii w 1989 r. pałac był ukończony w 80 proc. Nazwano go „Pałacem Narodu” i zastanawiano się nad nowym przeznaczeniem pałacu. Szukano też inwestora, który dokończyłby budowę. Chętnym do zakupu i dokończenia obiektu był m.in. Rupert Murdoch, który powiedział, że zamierza w budynku otworzyć największe na świecie kasyno. Po tej deklaracji zdecydowano, że budynek pozostanie w rumuńskich rękach i będzie służył narodowi rumuńskiemu. W 1997 r. pałac został w całości wybudowany. Od 1994 r. jest on siedzibą Izby Deputowanych, niższej izby parlamentu Rumunii, a od 2005 r. również jego wyższej izby – Senatu.
Budowla wykonana jest w całości z materiałów pochodzących z Rumunii. Podczas budowy zużyto milion metrów sześciennych marmuru pochodzącego z Siedmiogrodu, 3,5 tysiąca ton kryształu do skonstruowania 480 żyrandoli (największy z nich waży 2,5 tony), na sufitach zamontowano 1409 mniejszych punktów świetlnych, wykorzystano 700 tysięcy ton stali i brązu do wykonania monumentalnych drzwi i okien, do pokrycia drewnianych posadzek i parkietów zużyto 900 tysięcy m³ drewna. Ponadto wnętrze upiększono kosztownymi dywanami zajmującymi powierzchnię 200 tysięcy m². (Źródło: Wikipedia)
fot. P.Walewski, M.Stachurski